Weekend Slenaken 12 en 13 augustus 2017

Zaterdag 12 augustus 2017 was het weer zover… weekendje Slenaken. Hoewel het deelnemersveld dit jaar slechts uit 5 leden bestond en de weergoden niet bepaald gunstig gestemd waren, was dit zeker niet aan het enthousiasme merkbaar. Biej Mieke nog een kopje koffie genuttigd.. en nog een….. want de veel geraadpleegde buienradar moest toch eens gelijk gaan krijgen… geen regen in zicht. Enigszins verlaat maar op een droog moment werd door Jan het startsein gegeven. Uit voorzorg toch maar in regenkleding gehezen en kwam Jan’s geheimwapen tot inzet.. Een feloranje jumpsuit.. Na te zijn bekomen van dit verblindende aanzicht kwam de vloedgolf aan commentaar los waarvan teletubbie- Jan nog de meest charmante was…. En zelfs Lien met haar hoog tolerantiegehalte ging deze jaren 70 mode te ver: ‘as dich mèr wits dèt ich dich neet kaen”. Tja.. sommige mensen doen er alles aan om op te vallen, hè Jan?

Vanuit Neer via Nunhem, Haelen, Horn richting het zuiden afgezakt. Hoewel je het geen regen kon noemen, droog was anders. Het leek alsof Toon’s zeiknatte Fuchsschwantz gecentrifugeerd werd. En jawel hoor…in Pol hadden we al de eerste ‘neusknijper’ te pakken die de heerlijk geurende en ronkende oldtimertjes niet kon waarderen.  Op zo’n ligfiets heb je notabene exact de goede hoogte om er met volle teugen van te kunnen genieten. Via Maasbracht door richting Echt en het werd steeds vochtiger… getuige het ouder echtpaar dat achter een kapelleke dacht zich even onbespied te kunnen legen. Helaas… ook voor ons.

Na Susteren, Einigshausen, Limbricht en Sittard te hebben gepasseerd, kwamen we na zo’n 59 km aan op onze eerste pauzeplek. Het prachtige voormalige klooster Abshoven in Munstergeleen, omgetoverd tot brasserie. En het was pas daar dat Jan er eindelijk achter kwam dat we zonder zijn gebruikelijke instructies (oftewel “Jan’s preek”) op stap zijn gegaan. Waaruit vervolgens ook maar weer bleek dat alle voorgaande investeringen van Jan om ons verkeersveilig te houden, zijn vruchten heeft afgeworpen (oftewel.. we zijn al goed gedrild).

Kort na de pauze moest er even een bougie worden verwisselend in Lien’s Tomos en hebben we onze weg vervolgd via Sweikhuizen, Schinnen, Schimmert richting Valkenburg. De bij Jan zo gebruikelijke doorsteekjes (liefdevol omgedoopt tot  “Jantjes”) waren veel volop aanwezig evenals de mooie, smalle en bochtige weggetjes waarvan je je telkens weer afvraagt hoe Jan ze weet te vinden.

Omdat het betere weer zich nog steeds niet liet zien, besloten we de laatste pauzeplek te laten vervallen en rechtstreeks door te rijden naar Slenaken. Rechtstreeks is dan zeer relatief: via Scheulder, Wijlre, Eys en Wittem. Met de nodige stijgings-/dalingspercentages maar zonder onverharde wegen, alhoewel de boeren links en rechts hun bijdrage hadden geleverd om dit niet helemaal op te laten gaan.

Na een schitterende tocht van 102 km kwamen we nat, Teletubbie-Janproof maar zeer tevreden aan bij Hotel Residentie Slenaeken waar we weer enorm verwend zijn door Jan en Marja (de bitterballen zien we volgend jaar dan graag tegemoet!!!)

Zondagochtend na een stevig ontbijt klaar voor weer een mooie rit. Toon’s Kreidler dacht hier even anders over, maar die heeft net als Toon even nodig om weer op gang te komen. Dus dat paste wel.

Onder een voorzichtig zonnetje maar droog reden we via binnenweggetjes al snel de Belgische grens over.  Even na Lixhe, inmiddels met volop zon en wielrenners, effe een schrikmoment. Kort voor Jan schoot de laatste van een groep sportievelingen over de kop de berm in. Zijn fiets werd naar de andere kant van de weg gekatapulteerd. Maar het viel gelukkig allemaal mee, maar een van zijn mederenners kwam echter enigszins dreigend richting Jan, er van uitgaande dat Jan zijn kompaan een ‘Sagan-netje’ had verkocht. Zonder kleerscheuren konden we door naar de pauzeplek Les Bulots in Lanaye (Ternaaien). In dit enorm gezellig petit café smaakte de koffie nog ouderwets heerlijk evenals het bijhorende stukje cake. Zelfs de toiletten (en de herenplee naar verluidt zeker) zijn een bezoekje waard. Aangesterkt begaven we ons weer op de kronkelige route met mooie uitzichten die ons via Eben-Emael, Zussen, Heukelom, Vroenhoven, Kesselt, Veldwezelt, Lanaken, Neerharen, Kotem bracht naar onze volgende pauzeplek (tussentijds heeft Toon regelmatig zijn maatschappelijke plicht vervuld door divers Belgisch groen te bewateren dat anders mogelijk op deze warme en zonnige dag tot uitdroging gedoemd zou zijn geweest).

Nadat we deze ochtend 62 km hadden afgelegd, smaakte de lunch op het terras van brasserie Onderste Eind in Leut helemaal goed en hebben we onze tijd genomen alvorens verder te rijden richting Dilsen, Rotem en Maaseik. Ter hoogte van Neerritter zijn we dan weer terug het Limburgse land ingestoken. Vervolgens binnendoor naar Neer waar we in een stralend zonnetje op het terras Biej Mieke een wederom schitterende route van 117 km als ook het jaarlijkse Slenakenweekend gepast hebben afgesloten.

Het was een alom geslaagd weekend!!!!

Nicole

Een bijzondere woord van dank aan diegenen die dit weekend mogelijk hebben gemaakt:

Jan (voor de   en algehele organisatie)

Lien (voor de medecontrole van de uitgezette routes)

Mieke en Geert van ons clublokaal Café Manuslus Biej Mieke

Jan en Marja van Hotel Residentie Slenaeken

Desiree en Paul Loozen-van der Linden van Petits café Les Bulots

alle deelnemers